دار ضیافت الله . . .
اهل معرفت میگویند ماه رمضان «دار ضیافت الله» است.
این ماه رمضان، خانه مهمانی خدا است.
حالا یک سؤال میخواهم بکنم؛ به حسب ظاهر، ما مؤمن هستیم،
ما مهمان خدا هستیم. امشب شب اوّل این مهمانی است؛
تازه وارد این خانه شده ایم، تازه داخل خانه مهمانی خدا پا گذاشته ایم.
سؤال من این است:
اگر یک مهمان تقاضایی از میزبانش داشت،
وقتی همان ابتدا که به خانه میزبان رسید
به صاحب خانه گفت من چنین گرفتاریای دارم، کرامت او چه اقتضا میکند؟
آیا اینطور اقتضا می کند که بگذارد وقتی مهمان می خواست از این خانه برود،
حاجتش را به او بدهد، یا همینکه وارد خانه شد، همانجا بدهد؟!
خدایا امشب، شب اوّل است و ما پای مان را داخل خانهات گذاشته ایم؛
مهمانت هم هستیم؛ همین دَمِ در بیا دستمان را بگیر و کار را تمام کن!
نگذار تا آخر ماه طول بکشد!
بگذار امشب که ما از اینجا میرویم، همه حاجتهایمان را بگیریم و برویم!
کرامتت همین را اقتضا میکند..
آقایی ات این است..
